Biricik papatyam Şiiri - Müjdat Çiftçi

Senin özlemini şarkılarda aramak,
onlarla sen dolu özlemimi gidermek,
en büyük ve en çok sevdiğim şey.

yoksa çekilmiyor be aşkım,
zaman geçmiyor sanki,
vuslat eli deyiyor yüreğime,
yakıyor içimi,parçalıyor;
hüzünlü bakışların,ela gözlerin.

ne denilebilirki senin yokluğuna,
ıstırap desen zaten çekiyorum,
çile desen ağzına kadar doluyum,
hasret desen yetmeyecek senin aşkına,
nedir bunun cevabı.?
karanlıkta isen gözüne gelen ışıkların,
kaynağı olabilirmi ancak.

beni çileden çıkartıyor özlemin,
sana yazdığım şiirlerde,
hasretten gayrisini yazamıyorum,
ötesi yok bunun, bir sen varsın bir ben.

herkesin kıskandığı sevdamız,
ve seni ne kadar sevdiğim,
hani bir yolculuğa çıktığında,
aklın hala uzaklaşmakta olduğun yerlerdedir.
o zaman başlar hasretin, ve asla bitiremezssin,
özlemlerini,
gün geçtikçe,artar ve sen kahrolmaya başlarsın.

yeni gelmiş olduğun yere alıştığında,
mutluluk kapını çalmasada,
umutların hayale dönüşür,
bir köşede otururken sen,içeri aniden ben girerim.

o heycanla gözleri dolu dolu sarılırsın bana,
beni ne kadar çok özlediğini fısıldarken kulaklarıma,
bende seni ne kadar sevdiğimi söylerim,
sonra oturupta köşede ellerinden tutup,
seninle sohbet etmek ve ürkek bakışlarını seyretmek,
benim için bunca yolu katetmen,
bana sarılışındaki seni seviyorum deyişini, ve heycanını
asla unutamam.

seni nasıl sevdiğimi birtek sen biliyorsun,
büyük ummanlardaki sular kadar çok,
onların sadeliği kadar mavi,
ve onların yalnızlığı kadar saf bir sevdayla seviyorum.

sen benim biricik papatyam,
sen benim kalbimin atışısın,
bebeğim seni asla unutmayacağım..