Biricik Meleğimiz Özgecan

O üniversite'li o daha genç o daha mutlu olacaktı.
O daha çok gülecekti.
O mutlu olacaktı. Haketmemişti bunu ölmeyi öldürülmeyi.
Kimse hak etmezdi bu biçim gözlerini kapatmayı.
Tek hatası olmuştu korumaya çalıştığı namusu.
Çıkarmıştı kendi için büyük umut olan gazı.
Sıktı Belkide başarmıştı onları uzaklaştırmayı.
Adamlığı kabaran bir insan belirtmişti karşısında.
Hiç bir şey anlamadan kafasına yemişti levheyi.
Tek hatası olmuştu korumaya çalıştığı manusu.
Oysa sevmeyi sevilmeyi hak eden bir kız çocuğu.
Haketmemişti bunu,vahşice öldürülmeyi ölmeyi.
Tek isyanımız o insan kılıklı hastalara,
Onlar kıymıştı birtanecik özgecanımıza.
Vermek istedik cezalarını.
Tek elimizden gelen şeydi istemek.
Her an aklımızda her an dualarımız biricik kızımıza.
Kanı yerde kalmayacak,
Suçlular cezasını bulacaktı,
Kızının tabutuna sarılıp "toprak atmayın meleğime"diyen bir adamın kızıydı o ne basit nede normal,
Gecelerde ağlayan onun adını sayıklayarak uyanan bir annenin çoçocuğuydu,çünkü ne basitti vefatı nede normaldi.
Vahşi,asi,isteksiz ve acımazdı.
Tek suçuydu koruduğu namusu.
Sadece canımızı özgemizi değil,
O gün anladık insanlığımızda ölmüş yer ile bir olmuştu.
Böyle bir şeye cesaret etmek ne insanlığıma, nede bizlerden birine,onlar bizlerden biri değil.
O hak etmemişti böyle olmasını,
Ama en iyi, öldürülmeyi o vahşilerdi.
Ruhun şat mekanın cennet olsun.
Özgemiz canımızdan canımız!