Biricik Anneme Şiiri - Fadime Almamış

Bir karanlık var içimde
Sen yoksun buralarda
Hissetmek ne kadar zor olmayan birini
Daha nasıl bir duygu olacak bilmiyorum
Yokluğun kaybettirdi bendeki bütün iyi yanları
Somut bırakıldım bu hayatta
Sen neden gittiysen başkaları da öyle gitti
Ayrılıklar yalan değil
en çok da sana yanarım
neden sen bu dünyada kalamadın
iyiler hep kaybedermiş bunu sen gidince anladım
bütün duygular bana soyut oldu
seni çok özledim anne
satırlarımda hep birşey eksik kaldı
senin sıcaklığını kimsede hissedemiyorum
Bana eksik bir duyguyu hatırlatan
Anneler günü benim için yok artık
Yokluk var bu yürekte
Maddiyatla alakası olmayan
Ben kimseye samimi olamadım
Bir duyguydu eksik kalan bende
Herkes söyler ne kadar
Duygusuz ve umursamaz olduğumu
Yanan bir yüreğim var
Bunu kimse fark edemedi
Kimse seni bana tarif edemedi
Kime sorduysam hep cevapsız kaldı
Neden seni tanıtamadılar bana
Ben neden hep sana uzak bırakıldım
Oysa seni göremesem bile nasıl biri olduğunu bilmem gerekmez miydi anne
Öyle çok özledim ki seni anne
Yokluk nedir ilk sende öğrendim
Senden daha fazla öğrenmem gereken şey varken sen bizi nasıl bırakabildin
Hayat ne kadar zalim bilir miydin sen anne
Bak hayata şimdi ne kadar da zalim
seni ve bütün sevdiklerimi teker teker benden alıyor
dayanamıyorum bu ayrılıklara
oysa hiç sevmem ayrılıkları
sen olsaydın burda belki katlanırdım ayrılıklara
başucuna yaslanıp ağlardım sessizce
ama yoksun işte
seninle alakası olan bir resim var sadece
tanıyamıyorum seni anne
anlayamıyorum nasıl bir hayat yüklendi bize
nerde olursam oluyum farketmiyor seni özlüyorum anne
ne olur bizi bırakma anne
cennette bile bize gülümse
çünkü biz seni çok özledik anne
bizi kendinden öksüz bırakma
bu satırları yazan seni çok seven kızın