Biricik Şiiri - Cahit Pehlivan

Gençsin, güzelsin, biriciksin.
Her halinle de sevimli ve sempatiksin.
Bir kaş gözle, insanı deli edersin.
Sen, benim biricik sevgilimsin.

Uzun zülüflerin beline uzanır.
Al yanaklarını gören elma sanır.
Yeşil gözlerin herkesi esir alır.
Sen benim biricik sevgilimsin.

Boyun fidan gibidir. Maşallah.
Belinde ipinceciktir, billah.
Kem gözlerden korusun seni Allah,
Sen benim biricik sevgilimsin.

İncecik ellerine kalem almış düşünürsün.
Hayalinde bilmem beni mi görürsün?
Acaba bana, mektup mu yazmak istiyorsun.
Benim, biricik, canım sevgilim.

Ben burada daima seni anıp yazıyorum.
Gecemde gündüzümde hep seni yaşıyorum.
Sende bunları biliyorsun değil mi?
Benim, biricik, canım sevgilim.

En son mektubunu bir eylül ayında aldım.
Çok şeyler yazmışsın, bir kısmını anladım.
Diğer kısımlarını maalesef anlayamadım.
Benim, biricik, canım sevgilim.

Gel, ne olursun en kısa zamanda.
Bir kerecik olsun, geliver yanıma,
Son mektubun, beni hasta etti burada.
Bu mektubu hasta yatağımda yazıyorum sana,
Benim, biricik, canım sevgilim.

Çanakkale