Biriciğime Şiiri - Burcu Babayiğit

Gölgelerin içinde kaybolmuşken benliğim benliğinin farkına vardı. Sevgi sözcüğü senin yeşerip filizlendi. Seni seviyorum cümlesi yani bu iki kelime seninle hayat buldu...
Yaşamak bile vasat olmuşken derin derin yaşadım seni ve senli günlerimi, sanki sen hep vardın ve ben seni hep tanıyordum. Tenin tenime, gözlerin gözlerime hiçte yabancı gelmiyordu, hissediyordum derinlerde biryerlerdeydin... aslında gözümün gördüğü her yerde, dudaklarımın arasından çıkan herkelimede, yürüdüğüm her adımda kısacası yüreğimin her atışında vardın; seni çırpınan yüreğimin rehberliğinde bulduğum an işte o an aklımın ve yüreğimin kesiştiği andı, geçen zaman bile anlamını yitirmişti bu neye benziyordu biliyormusun bir bebeğin gözlerini dünyaya ilk açışına ve dahası artık tek başına nefes alıyor olmasına...
Şimdi düşünüyorumda ya sana geç kalsaydım sence nefes alıyor olabilir miydim...