Anne Şiiri - Cengizhan Hakkaçırmaz

ANNE
Yokluğunla didişmeyi bakışınla gülüşmeyi
Üzüntünle sevişmeyi yaranla savaşmayı
Duruşunla öpüşmeyi toprağınla örtüşmeyi
Soğuğun soğuk olduğunu
Kefenine sarıldığımda Anladım anne
Varlığının ebediyet
yokluğunun sukut olduğunu
Kapalı kapına dayandığımda anladım
anne
sol yanımın acıdığını
sesin sesime naz yapınca
sütün süt gibi koktuğunu
it dalaşında anladım anne
Yine yalnızım yine sensiz
Mayıs akşamında
Gece seni arar dururum
Uyanırım sorgu dolu sabaha
özlemin hasret yakıyor
Sonrada üşütüyor anne
Tut elimden tut beni sarsana
Üşüyorum anne...
Demet demet çiçeklerle geliyorum
ANNE

Hacoviç-Adana❤️😘❤️❤️