şu simitçi çocuk,
simitçi çocuk diyorum.
elleri nasıl da morarmış,
soğuktan yazık.
zavallı kedi,
gözleri çakmak çakmak,
yalanarak, simitlere bakıyor,
belli ki çok acıkmış,
karşı kaldırımda oturan,
dilenci kadın,
avucunun içinde sımsıkı,
birşey tutuyor,
cep telefonu,
yanlış duymadınız.
hem de en son çıkanlardan.
teknolojiyi, işte böyle kullanırız biz.
dilencilerimizin bile cebi var.
çöpten ekmek toplayan,
yaşlı kadına ne buyrulur?
nasıl da özeniyor,
ekmekleri temizlemek için.
demekki onları eve götürecek,
yiyecek.
kimisi ekmeği çöpe atar,
kimisi onu toplar.
açın gözlerinize de bakın,
Irak, Çeçenya, Filistin'deki,
insanları düşünün.
Afganistan,Somali, Kosova,
Moro, Bosna, Keşmir'i.
bir yanda işgalcilerin zulmü,
bir yanda açlık ve sefalet!
dünyada da öyle değil mi?
bazı ülkeler ekmeği çöpe atar,
bazıları bulmakta güçlük çeker.
yani biri yer biri bakar....
Kayıt Tarihi : 25.12.2008 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve sevgilerimle
tv nin içinden ekmek kırıntıları çıkmış.
Bu nasıl oldu diye şaşırmışlar, evin 5. yaşında ki çocuğu , somali de aç çocuklar vardı tv de onlar yesin de karnı doysun diye attım demiş.
İnsanlık öldü hepimiz ben merkezci olduk.
kutlarım duyarlı yüreğinizi.
saygılar.
artık nereye kadar...
Duyarlı anlamlı kalemi kutlarım.
Saygılar
Özkan Öcal
Güldeste Siir Grubu /muzla paylasiyorum...
TÜM YORUMLAR (24)