Biri Var Şiiri - Sümeyye Batu

Ayrılık senfonisi gibiydi gidişi
Sessiz sedasız.
Olmamış yaşanmamış
Ardında yarım hikayeler,
Bırakmamış gibiydi.
Buna kendiside inanmıyordu
O da farkındaydı
Bu kadar basit olmamalıydı,
Böylesine zeval gitmemeliydi.
Özleyip bir şey diyememek,
Boğazında atılan bilmem kaçıncı düğüm
Kursak denilen yerin tıka basa dolması,
Belki buna tükenmek deniyordu.
Eriyip, bitmek, çaresiz kalmak
Gün gün yok olmak.
Geçmeyecek yaralara merhem sürmekti benimkisi
Sonunu bile bile kürek çekmekti.
Ölümü göze almaktı.
Ben değil, bir başkası
Bilmem sever miydi böyle,
Canından öte..
Ben söyleyim, sevemezdi.
Kimse seni benden çok sevsede
Benim gibi sevemezdi.
Kahrolsada, sevmenin acıttığını anlasada
Bırakıp gidemez kalpten seven.
Onu sevdiğinden ayırmak kimseye yakışmaz,
Kimsede kendine yakıştırmazdı zaten..
Biri var, görünce dayanamadığım
Kalp ritmimle oynayan,
Hiç izin alıp sormayan.
Yarınlarım olsun istediğim
Canımdan çok sevdiğim biri var.
Yerine sahip çıktığım,
Kimseyle dolduramadığım biri var.
Sevmekten bıkmadığım, sevmeye doyamadığım biri var.
Gitmesinden korktuğum, korkudan öldüğüm biri var.
Gitme diye yalvaracağım, gitme diye ağlayacağım
Gitme diyeceğim sadece..
Israr etmekte yakışmazdı hani,
Israrla gitmek isteyene.
Sevmek, fedakarlık ister.
Onun mutluluğu için,
Bu kez istemsiz "git" demeler dökülür dudaklarından.
Yaraların daha çok acır iyileşeceği varsa da iyileşmez.
Her zerresine kadar kanar.
Kimse kapatamaz, kapatmakta öyle kolay değildir ki zaten.
Tüm hücrelerinle sevdiğin adamı,
Sadece beyninin yönetimiyle,
Gidişini izlersin.
Çünkü artık kimse izin vermez kalbinin konuşmasına..
Onun yaptığı hatalara göz yummak,
Daha çok kırar seni bilirsin.
Ama yinede seversin ya
Herşeye, herkese inat hergün daha çok seversin.
Öleceğini bilsende vazgeçemezsin.
Ama o bunun bilincinde değildir,
Umursamaz, önemsemez.
Arkasına bakmadan sessizce, gider.