Biri Var Şiiri - Metin Günel

Yıllardır,
Ömrümü kemiren hasret
ve bi-haber yaşanmış yaşantılar..
dolu dolu yalnızlık ritmi
geziniyor vücudunda...
Hissediyorum
sahipsiz kedilerin bahar bekleyişi misali
bilirsin ki mahzundur beklemeleri...
Ne garip!
Avuçlarımda yuvarlanan bir kartopu gibi
büyüyor gelmelerim.
Yollar kısalıyor,
kısalıyor yollar..
Neyin izidir sürdüğüm?
hangi tanıklığın cesareti..
Lakin korkus'i'zim
Ata'dan gelme huydur edindiğim
açabilirim kollarımı şehrinde
yetişebilirim nisan sonu akşamını vaad etmeye..
olmadı mayıs tazeliği bir sabahı
serebilirim ayaklarının önünde..
yeter ki biz/iz kalalım
toprak kokusunda,
asfalt sosyetesinde ve şehirlerin en unutulduk köşelerinde
baki kalalım..
ahh..
ahh ki ahh...
ne gariptir şu duyumsadığım, amansız sarılan hasret
ve bi-haber yaşanmış yaşantılar..
çok geçmedi aslında
sokak lambaları hala duruyor
yılların beton yığınlarında,
evlerin önlerinde..
kararan günlere inat
uçuşuyorsa börtü böcekler
ve pencerenden görebiliyorsan aydınlattığı çemberi,
altında tanıdık biri var..
önce ben olup, sonra sana çalan.