Biri Var Şiiri - Kağan Sami Pekgökgöz

Biri var, biri var biliyorum
Haince kalbime girmiş
Saat gibi durmaksızın vuran
Biri var gece gözlerimi kapattığım zaman
Sarı ama başak sarısı saçlarıyla karşımda duran
Ve uykuya daldığımda rüyama giren
Bazen kabusum, bazen de tatlı bir rüyam

Biri var beni böyle düşündüren
Nerede ayrılık türküsü duysam
Gamzemdeki iki damla yaşta
Uzandığım yerde, bazen de oturduğum taşta
Beni böyle düşündüren biri var

Biri var bir damla içtiğim suda
Öyle ki koparmak istediğim gül gibi
Dikeniyle canımı acıtan
Ama arkadaş unutma
Var mıdır ki başka bir çiçek
Aşkı böylesine anlatan

Biri var geceleri beni avutan yıldız olur
Gündüzleri kalpleri tutuşturan güneş
Yazın yağmur olur yüreğimin derinliklerine sızan
Kışın gönül buzlarını çözen bir ateş
Biri var beni benden alan
Bolu Beyi'ne kafa tutturan
Göğsümün ortasında alevler bırakıp
Kerem'in Aslı'sı, Mecnun,un Leyla'sı gibi
Buram buram sevda kokan
Biri var beni bana unutturan

Biri var ki o yıllardır içimde
Kimi zaman umudum, can yoldaşım
Kimi zaman gündüzümü elimden alan düşmanım
Ama biri var bu şiire sebep olan

Biri var çöl sıcağında serabını gördüğüm
Biri var dağda kırda hayalini kurduğum
Ferdalara sevgi umudunu ektiğim
Kimdir o diye sorma söyleyemem
Onu yalnızca içimde durmaksızın vuran
Kırmak isteyip de kıramadığım saat biliyor

Artık...
Artık biri var diyemiyorum
Bileğimden akan kanla onu içimden attım
Yine de biri var canı cesetten ayrılmış
'Kimdir o? ' diye sorarsan
O benim işte...