Biri pembe biri al... Şiiri - Mehmet Tunçer

Kim ne derse desin..
İki çeşit sevgi var
Biri pembe biri al
Biri unutulur ayrılıklarla
Yaşanır gider işte öylesine
Dostlarından önce sen unutursun adını
Lekesi bile kalmaz yürekte…
Biri tam tersi..
Hep yanında olsun istersin
Gözleri seni görsün
Elleri sana dokunsun.
Yokluğunda..
Sözcükler birleşmez
Şiir yazamazsın…
Önce umutların kurur
Sonra düşlerin
Gülüşlerin renksiz
Yüzün soluktur.
Hangi yana baksan..
Bütün sesler onun sesidir
Bütün yüzler ona benzer
Bütün gözler onun gözleridir
Bütün güzellikler..
Onunla başlayıp
Onunla bitmiştir…..
…..Ve senin için yaşamak.
Nefes alıp vermekten öteye gitmez..
Önce hayallerin biter
Sonra yarınların..
Kurumaya başlamıştır artık yaprak dalda
Hazırdır ilk güz yeline
Yenik düşüp çürümeye…
Ölüm korkusunu çoktan yenmiş
Sindirmiştir…
Acısını duymaz.
O çoktan alışmıştır
Arkadaşlığına acının…