Biri ölmekte Şiiri - Kıvanç Demirel

Baksana gözleri açık biri can vermekte
Seni yanında göremeyen gözleri de,
Ellerini tutamayan elleri de,
Seni ele vermekte.
Kapıları kapalı, bahçesine sur çekmiş, için için can vermekte
Bilmem hangi kaderi düşlemiş ama şimdi perişan ölmekte
Yokluğunda kahır kervanları gütmüş, yalan deryalarda doğmuş büyümüş sevgisi ile
Şimdi gözleri kapalı, göğe dönük yüzüyle
Hayal, meyal seni hissetmekte.
İnanılmaz zalimliğini sarhoşluğuyla bastırarak,
Seni tanımak için bile yaşadığı mutluluğa inanarak
Elinde doğum günü hediyen o eski saati ile avunarak
Yarı ölü yarı diri, kollarımda kendinden geçmiş
Köhne bir evin köhne bir odasında
Bir vazgeçmiş ölmekte
Sensizlik hastalığı ile can vermekte, üstelik yapayalnız
Seni senden en uzak olsa da, en yakından, en derinden hissederek ölmekte.
Sanki biri kollarımda çürümüş ciğerleri ile ölüme meydan okumakta,
Sen gibi ben gibi yaşamasa da, o da ağlamakta sen gibi ben gibi
Kıvranmakta boş vererek bizim gibi tasaları dertleri
O en değer verdiği için ölmekte.
Yanlış bir zamanda, yanlış bir vücutla, yanlış bir aşkla
Doğru Tanrısına yol almakta, ona göre veremeyeceği bir hesabı olmadan
Doğru kadına teslim ettiği aşkın Tanrıya vefa borcuyla,
Hem de onsuzluk kadar bile korkmadan,
Yıpranmış ciğerleri boşalmış, ama kalbi sevgi dolu vücudu ona geri teslim etmekte..