Biri(leri) bizi gözetliyor

promete'den mirastı
düzenin özü
insanlık evrilmeden gelen ateşin
kül ve dumandı
karanlık yüzü...

şimdi damgalı/numaralı
bilmem kaç milyarlık sürü
kutsal çobanına yalakalık yapıyor...

-tam burada susuyor adem-

çoban öldü...
diye mırıldanıyor sonra

yerine vekalet eden
biri
bizi gözetliyor

ölmediyse madem
bu şirke neden göz yumuyor

evet evet/ çoban öldü...
öldü
ve
deste deste banknotlara gömüldü

-adem son günlerde tuhaf
doktoru paranoya diyor-

mütemadiyen konuşuyor
es verdiği aralarda
kendini kusuyor
kusmuklarına da
şimdiye kadar sustuklarım diyor

doktorrr
kumdaydı başım
ne zaman kadırmaya kalksam
dilinde dırdır
elinde bilmem ne faturasıyla
nazmiye karısı
yahut
bitmesi gereken dosyalarla
patronum nizam hıyarı

akşam sefası sürmek için
yorgun argın uzatınca ayaklarımı
sehpada bana işveli gülümseyen
hep
tv kumandasıydı...

o gün kendime kaçmayı başarıp
algı kanallarımı zapladığımda
bir baktım
hepsinde reklam arası...

bekledim sabırla
sonra pür dikkat izleyince filmimi
bir de ne göreyim

ergen olurken
okul sıraları
tek tip önlük
ve
disiplin cezası

erkek olurken
üniforma
ve nizamiye kışlası
meğer bunlarmış insanın
torna tesviye tezgahları

dedim ki kendi kendime
oğlum adem
bilmem ne sitesinde
kutucukların içinde
vasat hayatınla
ve aleve potansiyel başınla
vasati çöplerden birisin

ve büyük birader*
doğa anayı
her becerdiğinde
orgazm sigarasını
yakmakla mükellefsin

bayılmışım
acısını yeni duyduğum işkenceden
söyle doktor
hasta mıyım gerçekten

doktor sıkıntıyla baktı
bir süre misafirimizsin derken

-tam bir yıl sonra-

güneş beşinci uykusuna dönerken
ve ışığı biraz daha sönerken
adem hücresinde yakılmayı bekliyor
hala
her gün içtiği
bir avuç ilaca rağmen

aynı anda doktor
son model arabasında
mesut gülümsüyor
jakuzili
plazmalı
cennet timsali kutusuna giderken

*George Orwell (bin dokuz yüz seksen dört romanı)