Biri Beni Uyandırsın Şiiri - Nurten Hıdı ...

Dertlerin gölgesinde,
Yaşaya yaşaya,
Umutlarım buz tuttu,
Artık anlasana.
Tek umutlarım olsa iyi.
Sevinçlerim de,rüzgarlara kapıldı.
Sözcüklerim, senin öfke fırtınalarında,
Kimbilir,hangi diyarlara yol aldı.
Gözyaşlarım parçalı bulutlu,
Ha yağdı,ha yağacak.
Şiddetli selleri, artık ben durduramam.
Gücüm yok.
Yarınlarımı koruyamam.
Bak sürükleniyor çarelerim
Sevgisizliğin denizinde,boğuluyorum ben.
Hadi kolaysa sen,
Bu gidişe dur de.
Oysa çırpındıkça battık,dibe vurduk.
Ötesi var mı?
Yıkılmaz denilen kaleler yıkılınca,
Kopan ip bundan böyle,
Bağlansa ne olur?
Bağlanmasa ne olur.?
Aradaki o koskoca düğüm,
Boğazımda bir yumru olup,
Nefes almamı zorlaştırdıkça.
Ruhumuza yapışmış artık,
Bu katran siyahlık.
Ondandır,tüm bakışlarımızdaki karanlık.
Yine de,bir umut işte.
Hani olmaz ya,
Gündüz soyunup gelse geceden,
Ansızın,sebepsiz,
Dostluğumuz çiçek açsa,
Eskiden olduğu gibi.
Öylesine birden bire,
Aydınlansa dünyamız.
Bilemezsin,ben nasıl güneşimi özledim.
Bu karanlıklar, bana göre değil.
Siyah rengi ben hiç sevemedim.

Duyuyorum ayrılığın ayak seslerini.
Hissediyorum yalnız geçecek günleri.
Çok korkuyorum.
Ne olur biri beni
Bu kabustan uyandırsın.