Birgün Öleceğim Şiiri - Erkan Kucukuncular

Birgün öleceğim...!

Adım yazık,sesim yokluk,yurdum yoksulluk!
Kimselere demem ağladığımı
Kimseler bilmez alındığımı,aldandığımı.
Bir tren sesini sevmem
Birde kendi sessizliğimi.
Vagon vagon susarım yol uzar,
Yol uzar,vagonlarca ağlarım,alınırım,aldanırım...

Birgün öleceğim...!

Elim yaslı makamlarda şiirler yazamayacak
Bugüne kadar yazdıklarım da asla yeterli olmayacak!
Şiirler yetersiz,az şiirler,yok şiirler,
Bir ömür kısalığında,
Anlamı yorgun,
Yaslı makamlarda ağlayan,alınan,aldanan şiirler.

Birgün öleceğim...!

Onlar gibi gülüşüm olsun istemedim oysa
Onların yalanına inanmak istemedim
Yakan gülüşleri yalan,
Aslı olmayan,
Hep nüshasına mahkum gülüşleri satan onları
Ben hiç sevemedim...

Birgün öleceğim...!

Hain bakışlarını çek artık aşkımdan
Karanlık yüreğine yeni kazılmış bir mezar bul ki
Zihnin bulanık düşüncelere aldanmış,
Uyutma gözünü
Bu aşk baştan sona yalanmış.
Kaç şehir gördü uykusuzluğum
Kaç mağlubiyet!
Yanılgıları dillere destan küfürlerime
Adını iliştirdim ağlayarak,alınarak,aldanarak...

Birgün öleceğim...!

Bahar,gözlerimde açan bir erik çiçeği tadında.
Islak sabahların doğumunda çığlık çığlığa bir anne,
Çocuğu bahardan düşmüş
Yüzü gözü kan içinde.
Bahar dallarında yorgun meyve
Serer alnını güneşe.
Müsveddemde yer kalmadı
Kalemim mahkum artık müebbete...

Birgün öleceğim...!

Yaslı makamlarda yazdığım her şiirin
Tam ortasında ismin
Yasak değil bana seni sevmek
Tüm yasallığıyla kalbimdesin...