Yalnızlık Allah'a mahsus, gariplik boyun büker
Her can için bir fedâkâr, vefâkâr yâr gerekir.
Nefs elinde esirse us iz'ana kasvet çöker
Kem kelam etmeden fîrâr, dile ayar gerekir.
Seyreyle şu kâinâtı, gör ne müthiş, mükemmel
Eksik kalır teşekküre her ibadet, her amel
Münkir uzak tefekküre; utanmıyor müptezel
Bunca nimet varken, inkâr! İnsanda ar gerekir.
Derdi nîmet olur kula; şayet ecir ne bilse!
Sır kapısı aralanır Hakk'a boyun eğilse
Âşık için yüreğe yük, aşk ilâhî değilse!
İblis'se insana hünkâr, idrake dâr gerekir.
Amel kabı günah dolu bencileyin fakirin
Geç anladım kıymetini faideli fikirin
Sanırdım ki sonu cennet her sûfinin, zâkirin
Öğrendim ki usûlü var; sînede hâr gerekir.
Îmân ile varır beşer îtibâra, onura
Secdelerin izi düşer çehredeki o nûra
Ruh bedene üflenince say ki kalktık sahura
Ecel her candan talepkâr; bir gün iftar gerekir!
Kayıt Tarihi : 4.9.2013 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!