Birgün Herşeyi anlayacakın

Herkesin..
Bir Kapısı vardır,
Birde Kaybettiği bir Kilidi..
Açık bıraktığı bir Penceresi..
Gidemediği Yolu,Kesemediği bileti,
Titrediği bir Sıtması.

Var İşte..
Gidenlerinin , Gömüldüğü
Kalabalık bir Mezarlığı...

Eğer ki ..
Bir gün Özlerse Yüreğin eski günleri,
Yıktığın Dünyanın Enkazındayım ben..

Demir olsam Çürürdüm de,
Toprak oldumda dayandım..

Ateşin İçinde Yanan Odunmudur,
Yoksa..o Ateşin ,Yanında Uzun uzun Boşluğa bakan mıdır Yanan..

Bütün duyguları,
Anlatmaya yetecek Kelime yoktur..

Sanırım Gerekte yoktur..

İnsan..insanın,
Bazen Evi..Bazen Yurdu..
Bazense Yanılgısı ,Ve Yenilgisidir.
Ve daima insan,
İnsanın Kapanmayan o Yarasıdır..

Acımasızca Geçip Giden Zamandan,
Geriye kalan Sadece Yanlızlıklarımızdır

Adını Koyamadığım bir Sancı var içimde
Yarım kalmışım gibi Eksik kalmışım,
bir Kalbe Sığımamışım gibi.

Kış ortasında .
Sokakta bir başıma kalmışım Gibi.

Ve.. Anlarsın ki,
Vazgeçmek, Yorulmaktan iyidir.

Çünkü,
İnsan boş bir yolda Çırpınırken Sadece Beden Yorulmuyor..
Yürek de Yoruluyor Kırılıyor..
O yüzden !Vazgeçmek iyidir..

Uzakların Sesi yok..
Yakınlar ise Yorgun..
Ne Hasretimi duyarsın,
Nede haberin olur, Özlediğimden..

Her Nabzı atanı
Diri mı Sandın..
Diyar Diyar dolaşan Ölüler var..

Hayal kırıklığı,
İnceldigi yerden
değil de,
Sağlamlığına
En çok Güvendiğin Yerden Kopmasıdır..

Bir gün..
Herşeyi anlayacaksın.
Ama..
ANLAMININ
Anlamı !! Kalmadığında..