Birgün Gelecek Şiiri - Ali Kemal Alagöz

Gece sabaha yakın ve ben
Uzak şehirde bir istasyonda bekliyorum seni
Yapayalnız, sessizlik içinde
Senin hasretinle tutuşan
Yüreğimin aleviyle dans ediyorum.
Yıllardır hep aynı saatte gelecek trenin
Seni bana getireceği umuduyla bekledim
Her seferinde umudum bir kez daha kırılarak
Döndüm garibanhaneme.
Bazı zaman beklerken seni
Aniden kendimi kandırdığımın farkına varırım
Bu istasyona yıllardır ne tren gelir
Ne de gelecek tren seni getirir.
Kendi kendime gülmeye başlarım
Dakikalarca gülerim halime, çaresizliğime
Gözlerimden yaş gelene kadar
Haykırana kadar adını gökyüzüne
Sonra aniden gülmem kesilir
Ağlamaya başlarım
Gözyaşlarıma boğulur, saatlerce ağlarım
Ve lanet okurum hayata, küfrederim insanlara
İçimden geldiği gibi...
Ama bilirim bir yandan
Bunların hiçbirinin fayda etmeyeceğini
Seni bana getirmeyeceğini
Ve adım gibi bilirim
Ertesi gün yine aynı istasyona gidip
Aynı saatte gelecek trenin
Seni bana getirmesi umuduyla bekleyeceğimi