Birgün...bir öyküm olacak benim de

görmüşüm düşler ülkesini
minik ayaklarım çıplak basmışım yeşile
yaşam doğup sarmaşıklanmış içimde
rüya değilmiş, uyan’ıkmışım
tanrının yanındaymışım bugüne gelirken
şeytan döndürüyormuş dünyayı
nefesler yanıyormuş devam ederken
aldırmamışım yıkılanlara
ipi kesilmiş onlar’ca uçurtma asılmış gökyüzünde
masum bakışların şaşkınlığı arasında
kısa öykülü boynu bükük sevinçlere
koyu birer gölgeymiş herbiri
ben tutmuşum nefesimi...

nafile

dünya o’lanca yıkıcılığıyla esmiş yine
şeytan tüyü uçmuş elimden
saçılmış her yere
iklim geçişleri buz tutmuş
kış karışmış çimlerin yeşiline
can çanağı gözlerim
kapanmamış yaşama
inadım inancımdan
yaram da

bilge bir kader resmi
tanrının tuvalindeki
öğrenmişim yapabileceğimi

yapabilirim...

16 Mayıs'05