hayat denen yüce dağı, aha çıktım, aşıyorum
bir gün ölü bir gün diri, düşe kalka yaşıyorum
o yâr nehir, ben ummanı, kirpiğimden taşıyorum
birgün belki bu şiiri okur diye yazıyorum.
bir sevda bin ahh saklar, dîvânede mahfelince
sinesinden bir ok vurur, bir maralı yâr tutunca
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta