Birgün Ansızın Giderim Şiiri - Mecit Aktürk

Çaresizlik ne bilmezdim; gülümserdi yüzüm benim
Sanırdım ki, böyle gider; sarpa sarmaz düzüm benim.

Gün, güneşten yüz çevirmiş, ay, gecenin kıskacında
Hüzün artık son deminde, dertli çalar sazım benim.

Mevsim diyor; hazan vakti, yaklaşmış son ezan vakti
Kim bahçeme diken ekti? Güze dönmüş yazım benim.

Engel çıktı, hep direndim; "yol tükendi, ben tükendim"
Gedik dolu gönül bendim; tutmaz oldu dizim benim.

Sabırtasım dolmuş çile, sitem sultan olmuş dile
Dinlemiyor, beni bile; dile geçmez sözüm benim.

Huzur çıkmış öz yurdundan, gönül biçare derdinden
Uçan gençliğin ardından, bakakaldı gözüm benim.

Ecel gelmiş usul usul, eyvâh dolu bu son fasıl
Onmaz yaram var velhasıl; yoktur tadım, tuzum benim.

Bülbülüm, feryâd ederim, âh çeker, yanar, tüterim
Birgün, ansızın giderim, hiç bulunmaz izim benim.

***

Birgün, ansızın giderim, hiç bulunmaz izim benim.