Birgün... Şiiri - Nahit Can Aydın

Dalga dalga üzerime mi çöküyorsun? Ne güzel!
Ağırlığını hissediyorum ey karanlık.
Ey içimle sevişmek...
Hangi sabahız? Belli olmasın...
Hangi uykuyu getirdiğimizi söyleme aynaya; sakın!
Sakın kendini, yüzünden!

Birkaç çamaşır sokağa bürünüyoruz,
Bir pantolon ve bir gömlek!
Bir el, bir ayak ve bir yürek!
Hangimiz naftalin?
Bu kadar keskin?
Pantolon konuşuyor süt dişleriyle, yüreğimin...

Dönme vaktimidir bu çalan çan, çan?
Ama nerden geldik ki bu kadar uzak?
Saklambacın duvarını çalmış birileri?
Bir daha küle bandım dudaklarımı,
Gri bir kurt köpeğinin tüyleri...
Gömleğimin yaka cebindeydi.

Gitme vaktindeydim!
Evet bu yol, o yol!
Tozu toprağı meşhur Arnavut ciğerinin en lezzetli saati,
Bir elimde hiç, ötekinde kül
Dönüyorum kendime...