Yürekler, ışıkların rengiyle soldu
Akrep dolu çehreler;
Vicdan pamuğundan dikilmiş,
Gül kokusuyla içe sinmiş
Gökkubbe altına saklanan yalnızlıkları
Birer birer zehirlediler!
Zehirlenen o masum yalnızlıklar
Kalplerine kılıf giyindi
Dillerine kılıç kuşandı
İnançlarıyla yeni bir bayrak dikti
Ve gün karardı
Sevgiler, karanlığın sağır eden uğultusunda
Yaşama kök salma uğruna
Gölgesi olmayan zaman aralığında
Vuslata yorgun şekilde hapsoldu.
Kayıt Tarihi : 3.12.2014 11:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!