Birgun Şiiri - Mehmet Soysal

Bir gün uzaklara dalıp sadece özlersin
İçinden anlamadığın bir ses kulağına fısıldar
Bahar rüzgarları gibi

Hafifçe titrersin üşür ellerin
Bir sıcaklık ararsın ruhunu ısıtacak
Güneş çoktan terketmiş olur bu şehri
Kaldığını hissedersin bir park köşesinde
Ya da yol kenarında eski bi bank misali

Tebessümlerin yaprak dökmeye başlar
Gözlerin hafif bulutlu
Ve bir kırkikindi yağmuru sarar yanaklarını

Islanırsın kendi yağmurunda
Kendi sesinde titrer
Kendi dünyanda kaybolursun

Uzaklara daldığın o notkayı bir liman seçersin kendine
Gelmesini arzuladığın bir gemi yahut,
Küçük bi sandal beklersin
Seni alıp uzaklara götürecek
Çok uzaklara

Ama tesadüf o ya bir böcek bile geçmez yerden
Bir kuş bile uçmaz rüzgar bile esmez
Yokluğuna şahit olacak
Nasıl özlediğini ve nasıl beklediğini dile getirecek
Bir dalga sesi bile çarpmaz kulağına

Bir gün uzaklara dalıp sadece özlersin
Peki ya sonra.?
Sonrası yok işte Sonrsı sonsuz bi özlem...