Birgün Şiiri - Ayşegül Atalay

Sen gittin ya, beni öylece bırakıp
Kana kana içtiğimiz sudan,
Esen rüzgardan soluduğun havadan
Uğruna ettiğim hayat mücadelemden
Her şeyden, vazgeçtim.
Sen gittin ya beni öylece bırakıp
Gözlerimden akan kanlı yaşlarla
Doldu taştı yüreğimde yarattığın derin kuyular
Soluksuz, sensiz kaldım. Bir çığlıkta
Sen gittinya beni öylece bırakıp
Dar geliyor bana her yer,Kabalığın içinde karanlıktayım.
Sanki binlerce sen varsın etrafta,
Her biri benden uzakta.
Uzanıp Tek tek dokunuyorum donuk yüzlerine
Değen her damla gözyaşım, siliyor kumdaki aksini
Çekip alıyor seni derin ve soğuk karanlığına
Sen gittin ya beni öylece bırakıp
Bütün renkler bana siyah beyaz oldu
Bulutlar bile karardı, Deniz hırçın ve hoyrat
Çırpınıyor cesurca seni Yutmak için
Sen gittin ya beni öylece bırakıp
Artık hiçbir şey eskisi gibi değil.
İnsanlar sürekli acıyan gözlerle bakarak
Gülüyorlar gizlice sana,bana ve aşkıma
Sen gittin ya beni öylece bırakıp