Garip
Bir garip duygu sardı
Boşluğa hapsolmuş yüreğimi
Ruhumun derinliklerinden
Kanatlanıverdi umut
Elimde son sigaram
Dumanında hasret dalgaları
Adımlıyorum isimsiz sokakları
Yalnızlıkların kesiştiği noktada
Gölge oluyor, ardın sıra yürüyorum
Efkar sarmışken dört bir yanımı
Sitem kokarken her bir kelime
Bırakmışken ben'i kendi haline
Sen geldin, yalnızlığımı araladın
Duvarlarla konuşurken
gelmelerin peşinden gitmelere yol çizildi
bir ucu bana, bir ucu sana varan
istasyonun duvarlarına asılı kaldı mutluluk resimleri
her durakta bir renk bıraktık tozuna bulanmış trenin
bakışlar yolladık birbirimizin ardından
Bir dünya kurdum zamana inat bilinmezlerde
Bir ses verdim en güzel nağmeyi kıskandıran
Bir ben oldum sonsuz mutluluğa tanık
Ama ezik kaldım hayallerimde
Yetinmeye çalıştım ümitlerle
Sen, yitirilmiş yılların ardından elimde kalan tozlu resim
Sen, yürüdüğüm yollarda üstüne basmaktan korktuğum ayak izim
Sen, deniz kenarında topladığım nadide çakıl taşım
Sen, sessizliğe inat korkusuzca haykırdığım sesim
Gittin, yoksun şimdi...
Gök kuşağının tüm renklerini serpiştiriyorum yollarına
Ve yüreğimi katıyorum önüme
Ürkek ve çekingen
Sana geliyorum adını umut koyduğum
Beyaz patiskadan denizlerin dalgalarına
Yaşamak, bir şeylerin farkında olmaktır.
Acıyı, sevinci, umudu, mutluluğu tatmaktır.
Bir çocuğun dünyaya gelişi gibi,
Bir tohumun yeşermesi gibi,
Güneşin doğuşu gibi.
Bir düş kurmuştum iki kişilik
Gerçeklerle tanışmadan önce
Bir rüya görmüştüm umuda dair
Kabuslarla karşılanmadan önce
Bir cümle kurmuştum sevgiye dair
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!