Doruklarda fırtınayım,çöllerde ateş
İnsansız ormanlarda susuz çiçeğim
Ben alışığım bu ölmelere
Boşver beni boşver be güzelim
Sorma,sorma,arama unut hatta
Kopar dünyandan,sil be güzelim...
Benden bir umut düşsün yanağına
Islansın tenin kar ayazı kalbin
Can bulsun bakınca,gözlerindeki ferin
Gidiyorum senden esir düştüğüm tenden
Müebbet aşk döküyor yaprağını
Yorgun kalpler vuruyor hazin sevdaları
NASİHAT
zannetme ki kömür gözlerin,acıya yenilmeyecek çocuk..
pembe yanaklarından,çiğ damlaları düşmeyecek zannetme...
bir ömür hayatın sunduğu her çığlığa
korkuyla sıçrayıp,dönüp bakacaksın...!
Viran bir şehrin ortasında,diz çökmüş sessiz çığlıklarım
Nereye baksam acı, nereye baksam gözyaşı, nereye baksam yalnızlığım...
Üç dört nöbetlerinde gece,derin öfkeleri,
Sonsuz isyanları bölüyor ezan sesleri...
Bir abdest uzaklığında haykırışım
Bir secde yakınlığında hasretin
Bıraktım sana ait,bütün o anıları
Vurgun yemiş kalbinde,bu yara kapanmalı
Gidiyor sensiz gönül,şimdi çok uzaklara
Aşk'ı bilmedi gönül,sevmek zor senden sonra
Gezdiğim o yollarda,şimdi sarı yapraklar
Mutsuzsun..yalan yok,gidişine ağlıyor göçebe kuşlar
toprağına çiğ düşmüş masumiyetin..
Umutsuzsun..ardında bıraktığın yalnızlığına ,
yoldaş oluyor kurumaya yüz tutmuş başaklar..
bir yudum su dileniyor tenim teninden
ortalık toz duman,ortalık yangın yeri..
Mutlu insan yoktur aslında,bir çocuğun gülüşünde saklıdır
hayat...
Umut etmek yoktur aslında,umudun içinde var olmaktır
hayat..
Resim çizmek kadar sahici,gökkuşağı gibi aynadır insana
hayat...
Gazap kuşları göçüyor gönlümden gönlüne
yaralı,yorgun,kırgın..
içimden bir nehir akıp geçiyor,
sende son kalan beni de sürüklüyor.
bir bir kalkıyor kalbimin istasyonundan vagonlar
kaybedilmiş savaşlarıma el sallıyorum..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!