Bireysel Sızı Şiiri - Recep Uluçay

Yürüyorum haçların ve çanların zılgıtları altında
Kınında uyuyan bir kılıç kadar ketum
Yarasalar hüküm sürsün artık gecenin tahtında
Mademki kelimelerden sürülmüş, kovulmuşum.

Gezginleri haritalara küs bırakan dargınlık
Ateşi alevinden sıyırıp soyan esrar
Kadını öz teninde boğan o karanlık
Bende gizli tüm bu yük, bu ağırlık, bu kumar

Dağ başları, caddeler; sokak başları, dolunay
Ve yitirilmiş zamanlar, yıldızlar boğum boğum
Dar sokaklar inilti, şehirler ki uçurum
Yitirilmiş utkular ve kalbi kaplamış kurum

Durmaksızın şehvetini tüketiyor dudak
Çünkü zapt etmiştir tenimi bir amansız kin
Güneşin ardı ölüm, gecenin ardı tuzak
Ruhum, bunu elbet en iyi sen bilirsin

Sen ey cellat durma, şehri hemen boğazla
Ne varsa senin olsun para, altın, ganimet
Acılara yüz çevirmiş bak şehirli budala
Azgın bir alev gibi cayır cayırken nefret