Bireysel birisinin topluma dönük güncesi

Düşman olmak için sayımızı arttırmıyoruz,
sayımızı arttırmak için birbirimize düşman kesiliyoruz.
Ve anlamlı, bu yüzdendir ki yine birbirimize kucak açıyoruz
ve ne bulduğumuzu bilirken, aradığımızı biliyoruz …

Fakat bu yetmez, bunu da kavrıyoruz
ve birbirimize kafa tutuyoruz bunun içindir ki …
Ve fakat hemen sonrasında
biz nereye gidiyoruz, bunu düşünüyoruz …

Ve yeniden labrys *’ı alıyoruz,
ama bu sefer onu kendi kafamıza vuruyoruz.
Ve devam ediyoruz böyle bir biçimde,
iyi ki bunu bazenleri de olsa yapıyoruz …

Bir biçimde gerçekten devam edebildiğimizi,
gerçekten biliyor muyuz ama biz bunu:
Bizler gidiyoruz gidebildiğimiz için;
Ama durmadığımızdandır, sarf kendimiz gidiyoruz …

Kavradığımızın savunduğumuz olmadığını
da anlayabildiklerimizde, bir rüya içinde gidiyor iken.
Bir düşe bükülebilenlerden misiniz,
yani bükebilenlerden misiniz bir düşü?

İşte bizler bunu yapıyoruz …
Ve olası-bulunmayan bir sürülüşü
iki kere daha gerçek yapabilenlerden misiniz?

fark edilmeyen bir kere bile, sezilenlerden?

yaşadığımızdaki mekanı, zamanı bile bükerken;
bağdaştırırken onu kendinizle,
kendi kafanıza vuranlardan mısınız?

İşte bizler bunu yapıyoruz:
Duygularımızla yapıyoruz,
aklımızla yapıyoruz,
kendi benliklerimizle yapıyoruz..

Ve/ ama yılmıyoruz.

Kendimiz,
üçüncü tarz bir kişiliktir:
Üçüncü türden yakınlaşmaları,
kendilerimize doğru hep sergiliyoruz.