Ben bütün olmazları olur kılmak için mücadele ederken,
sen kendi çizdiğin yolda,
benim duygularımı önemsemeden yürümeye devam ettin.
Görmedin ya da görmek istemedin “bize” dair çabalarımı…
Ben ağlarken ağlamadın hiç..!
Bu şehre döndüğümde, çoktan kaybetmiştim seni ve ben acı da olsa gerçek olanı, olması gerekeni öğrenmiştim...
Bir kapıyı çarpıp çıkarken insan;
Önemli bir karar almak zorunda kaldığında hayatıyla ilgili;
Yolda yürürken, zamanında çok sevdiği o insan tesadüfen yanından geçtiğinde;
Ya da otobüse adımını atarken o kahreden ayrılık anında;
Asla ve asla arkasına bakmamalı.......
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!