Bireşimsel Tragedia

yitik gelincik türküsüyken kan tarlasında
gözlerimde umut yaralı kuşlar,
bir ağıt söylencesindeki kostak kızlara
gülsüz diken uzatma.
sessiz iklimlerin çoğalan tahammülleriyle
kulağına mahşer öyküleri fısıldayacağım,
İsa’yı alacağım çarmıhtan,
hayatı bana anlatma.

hep aynı terane;
önceden konulmuş plaklar,
silueti bilincime aşkın yıktığı hüzünle
kendine çalmakta şarkılar.
bir “Kral Lear” trajedisinde
iç çekişir zamanın imgesi
Ay Güneşe yorgun, Mehtap sarı sonbahar.

tutuğum dallar yılan
zehrini içime akıtan
Meryem’in dişlerinden sızan pırıltıda
gizli acılar biriktirir düşgelmiş yazılar.
ne dostlar baktı gözlerime
ne aşklarım
sildi ruhumdan akan yaşları
geçerek kıyamet güncesinden mülteci filikalar.

tutsak düşleri
azat ediyorum karanlıklara
torbamda elmalar.
dağıtıyorum hoyratça
buluta hasret şair üşümüşlüğümü
patikada adımlarını yitirirken gülüşüm
bir anafor içinden kanatlanır mektuplar.

gündüz geceyi sorgulamakta;
Kıtmir’in yedi uyur düşlerinden
her sabah uyandığımda,
yıkımlarla geçer şehrimden
fırtınada kayıp gemiler çizen pusulalar.
yastığımı asıyorum
acılarımı kurutuyorum güneşte,
bir isim ararken bu anlamsız yenilgiye
Ay Güneşe yorgun, Mehtap sarı sonbahar.

Mehtap Yasin – Gürkal Gençay

13.Eylül.2006.Çarşamba / S – 10:47
Manisa (Akhisar) – İstanbul (Deniz Köşkleri)