Birer Küçük Çocuk Şiiri - Hakan Sabah

Gidip durduğumuz yerlere bakın
Gidip kaldığımız,
Hangi kadınının koynudur,
Bizi bağrında sukuta erdirecek?
Hangi kadının koynudur,
Bizi, annemizden başka himaye edecek?

Erkekler birer küçük çocuk gibidirler,
Büyürler ama nafile,
Erkekler birer küçük çocukturlar!

Gidip gelmediğimiz yerlere bakın,
Sevip bıkmadığımız kadınlara,
Onlar ki dudaklarında birer buruk hüzün paresi taşırlar,
Severler ama içten içe öldürmeyi daha bir bilirler.

Dalıp gidilen uzaklarda arayın bizi,
Dipsiz kuyulara taşlar atın, karanlıkta
Her yürek içinde taşıdığı hüzün kadar güzeldir,
Her kadın doğurup öldürdüğü aşklar kadar incelikli.

Erkekler birer küçük çocuk gibidirler,
Büyürler ama nafile,
Erkekler birer küçük çocukturlar!

Durup sustuğumuz, kendimizi yaktığımız yerlerde sorun bizi,
Kendi yağımızda kavrulduğumuz kendi ateşimizde piştiğimiz,
Durup iç sesimizi dinlediğimiz, kinimizi rüzgara savurduğumuz yerlerde arayın bizi

Koşup katedemediğimiz menzile bakın
Kastedip cana, terketmek ister gibi cananı,
Koşup yarı yoldan döndüğümüz patikalarda arayın izlerimizi,
Yüzümüze gülün, ardımızdan sövün
Sonra, candan geçilirde canandan geçilmez deyin, tövbe edin, dizlerinizi dövün.

Erkekler birer küçük çocuk gibidirler,
Büyürler ama nafile,
Erkekler birer küçük çocukturlar!

Kaçını saydım, kaçı gözümden kaçtı,
O kadar çoklardı ki sel ve çiğ ve kum tanesi ve denizde balık ve mahşerde toplanma yeri gibiydiler
Her biri deli buzağı, her biri yitik koç, her biri
ana kusuzusu idilerdi de
Huzura ermek için yarim, sineni ararlardı.