Birecik Şiiri - Muhittin Alaca

Bir yanın Barak çalar, öte yanın Urfa havası;
Bağrından Fırat çağlar, zılgıt tutar Birecik.
Sıra gecelerinde kurulur çiğ köfte sofrası;
İsotun yakar, aşığın ağlar Birecik.

Fırat’a hem ağıtlar yakılır, hem de türküler;
Her çağda anısı vardır, söylenir öyküler;
Nice canlar almış, yok iken köprüler;
Şimdi barajıyla, ışığın sağlar Birecik.

Asırlar öğüten surların biçare;
Tarih kokan dört kapından, üçü virâne;
Kalen ise, yıllara okur meydane;
Zaman akar, taşın yosun bağlar Birecik.

Köprün, doğu-batı arasında uzanır;
Vasıtalar üzerine inci gibi dizilir;
Hasretlik yaş olur, gözden süzülür;
Ayrılığın, yürek dağlar Birecik.

Kelaynaklar, kayalıklarında barınır;
Huzuru sende bulur, tehlikeden arınır;
Soyu tükenmeden, korumaya alınır;
Baharda festivalin, neşe çağlar Birecik.

Fıstığın, Nizip ile yarışır;
Zeytinin, bağlarına karışır;
Servilerde kumruların oynaşır;
Balcan kebabın, şişi yağlar Birecik.

Nehir boyunca serpilir evler;
Ay ile güneş, suda ışıldayan devler;
Gerçek dostluk, kardeşlik burada derler;
Forumunda, Akeylerin gürler Birecik.

Biriciksin, 23.03.2008 Pazar
İnsancılsın,
Rengârenksin,
Eşsizsin,
Canımsın,
İlgimsin,
Kelaynaklımsın...