Birdenbire Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Birdenbire çok üzüldüm,
Kendimi geliştiremedim,
Cahil cühela kaldım,
Kendimi yetiştiremedim diye
Daha sonra hey sen dedim,
Kendi kendime, derdime
Çok şey bilmene gerek yok,
Öleceğini bil kâfi dedim

Namazımı kıldım,
Usulca defnettim bedenimi,
Dertsiz tasasız bir yöne çevirdim,
Ziyarete açtım mezarımı,
Aşıkların gönlünde meftun,
Gariplerin yüreğinde medfun,

Bir güvercin gibi uçurdum, ruhumu gökyüzüne!
Özgürlüğe kavuştum derken,
Asumana sevdalandım, yandım dağlandım
Dertler benden önce uçmuş semaya
Bu aşk, bu sevda, bırakmaz beni.

Paramparça bulut oldum, baktım âleme
Dayanamadım, kimsesizlere, gariplere
Çiseledi ruhum, öksüzlere,yetimlere, kimsesizlere
Sonra bardaktan boşalır gibi yağmur, yağmur
Sarıldım bayrağa ağladım şehitlere
Ağladım Gazze'ye, ağladım Filistin'e
Bu aşk bu sevda bırakmaz beni