Birden Kırksekize Şiiri - Muammer Yalçın

Altmış altı senesinde göz açtım
Bir yaşıma gader beze dürüldüm
İki oldum ana deyin söz açtım
Üçümde de ufak ufak süründüm

Dört yaşımda yürüdüm düşe kalka
Yedi oldum yazdılar okul ilke
On yaşımda ecik alıştım halka
On ikimde tomurcuktum yarıldım

On üçümde katlandılar nazıma
On dördümde bakarlardı yüzüme
On beşimde sevda düştü özüme
On altıda güzellere vuruldum

On sekizde gahir çektim bir süre
On dokuzda çıkıp gittim eskere
Yirmi birde aldım geldim teskere
Yirmikide her nedense darıldım

Yirmi üçte düğün dernek kurdular
Yirmi dörtte ne deliydim gördüler
Yirmi beşte fırtınalar durdular
Yirmi altı bulanıktan duruldum

Yirmi yedi işsiz yıllar başladı
Yirmi sekiz yüreğimi haşladı
Yirmi dokuz gururuma işledi
Otuzumda gurbetlere sürüldüm

Otuz iki hasrete fena yandım
Otuz dörtte heç çilem bitmez sandım
Otuz altı Sivasa geri döndüm
Otuz yedi terrar işe sarıldım

Kırka geldim nice dağları aştım
Kırk beş oldum sokakları dolaştım
Kırk yediye ne zorunan ulaştım
Kırk sekize geldim amma yoruldum