Birden Gelen Şiiri - Can Murat Demir

Birden gelen garip bir sevinçti bu
Nedenini bilmeden sevmek gibi sanki
Koşulsuz özgürce düşünmek
Sonrasını düşünmemek
Etrafımdakilere bakmadan tanımak
Hissetmeden dokunmaktı sanki
Birden gelen garip bir sevinçti bu
Dediğim gibi yaptım oyalandım
Sonrası bir hastalık derecesinde sardı tüm vücudumu
İyileşmeden hasta olmak sanki
Tüm beklentim
Yoldan çıkmak
Birden gelen cevaplar gibi kesti soluğumu
Sonrası ölümdü biraz
Birazı hayat
Birazı bizdi
Evrimiydi aşkın
Elimizde tuttuğumuz fener
Evreniydi umutlarımızın
Yakınındaki
Ağacın
Sen be n olmayınca
Birden gelen garip bir sevinçti bu
Dedim ya istemeden oldu sanki
Uzaktan geçen ses trenleri
Getirdi küçük çocukları
Kölelikten
Tarlalar
Evet, tarlalar hüzünle doluyken
Gözyaşlarıyla kıpkızıl tenler
Doğurdu
Birden gelen garip bir sevinçti bu
Çocuklarla ilgisi yoktu
Zannettiğim bir irkilmeydi
Sadece bu
Tasarladığım dünyamda
Kaybetmek yoktu
Sensiz bir zaferdi yaktığım ateş
Tapılan taşlarla birlikte
Yok oldu
Sensizliğe meyilli olan tarafım
Gelip geçti önümden sırtladığım
Ayaksız çocuklarla
Birlikte
Birden gelen garip bir sevinçti bu
Aniden bastıran şeytan yalanları
Bağımsız olmak istedin hep biliyorum
Sıcaklıktan yana
Sadece
Sade bir ölüm gibi yalnızcasına
Koptuk tanrıdan
Sensiz bir tanrı istemem
Gelmeliyim yanında
Çivilenen gerçekler
Sizin olsun
Ben seçtim karamsarlığı
Bastıran güne inat karanlığı
Birden gelen garip bir sevinçti bu
Aydınlığı arzulayamadım pek
Seninleyken
Nedense pekte sevemedim
Yok olmayı
Dua etmeyi
Birden gelen dualar sardı bizi bazen
Elimizle ittik onları
Bir ölü sürüsü gibi
Karıncalanan dualar
Neye yarardı ki?
Yine başa dönmek sanki
Senden beklenilenler
Birden gelen garip bir sevinçti bu
Ölmeyi ellerinden isterdim oysaki
Kazdığın yalan dolu masal
Nereye çıkar
Doldurduğun bez bebekler
Bırak onların olsun
Yeter