yine sardı ruhumu ateşten ızdıraplar,
baharlar kışa döndü,kurudu hep yapraklar.
nihavent çalan sazım,birden döndü hüzzama,
ömrümün baharını nasıl kışa çevirdin.
sanki ruhumu sıkan ateşten çemberdeyim,
baktıgım her yanda sen,yüzümü yakan sensin.
küçük bir çocuk gibi sessiz bekleyişlerin,
mevsimler baharını, nasıl kışa çevirdin.
hani elim anlında,öperken dudakları,
bu sesle,yagmurmuydu,yoksa fırtınanmıydı.
en güzel resimleri çizerken gözlerinde,
yürek defterlerine adımız yazıldı hep.
sararıp kurudu,bak, yüregimiz çöl gibi,
ektigimiz çiçekler yeşermeden kurudu.
sevdalar çoktan bitti,tükendi mutluluklar,
yine kavruldu ruhum,yaşanan dünlerimle.
09.02.2012
Atilla DurukanKayıt Tarihi : 10.2.2012 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tam Puan + Ant.
Severek ve etkilenerek okuduğumu söylemek isterim.
Etkili ve sımsıcak bir eser okudum. Tam Puan + Ant.
Sevgiyle ve esen kalınız.
Nafi ÇELİK
TÜM YORUMLAR (2)