Birden çıkıp gelsen keşke

Birden çıkıp gelsen keşke...
Yüzünde bayram sevinci
Gönlünde çocukların gülüşü
Birden çıkıp gelsen keşke...
Dolansam ansızın ellerine
Sarsam gözlerini gözbebeklerimle
Gökkuşağı çıksa yüreğimin gökyüzünde
Birden çıkıp gelsen keşke
"Ben geldim" desen kalbime,"hoşbulduk" desen kalbimin bahçelerine
Gonca gonca açan güllerle gelsen yuvama
Kahverengi gözlerini sıçratsan duvarlara
Birden çıkıp gelsen keşke
Bir türkü hasretiyle koklasam seni...
Gömsem sevincin derinliklerine kederimi
Ben sen olsam yine her zerrene hayran olup
Ben sen olsam yine benliğiminden kopup
Birden çıkıp gelsen keşke...
Hasretinle hıçkırsam,taşsam yine senle dolup
Otursam kıyına ayrılıklardan yorulup
Birden çıkıp gelse keşke...
Eski bir radyo olup çalsam seni
Yolluk yapsam kulağıma sesini
Ve alnından öpüp"hoşgeldin" desem
Sen yine istanbul olsan bende seni
İrmik irmik gözyaşımla çözsem...