Birden Bire Biri Şiiri - Koray Yıldıray

birden bire biri,
çıktı karşıma.
el alemin elinden,
elden düşme eliyle,
ulaştı yanıma.
elime karıştı eli,
bulaşmıştı artık avuç içi teri,
haydi karışma.

anlatamadığı,
anlayamadığım bir dille,
köpüren ağzından,
tükrükleri taşıran rüzgarıyla,
nefesi karıştı tenime.
o da yetmezmiş gibi,
uzun kirpiklerinin nemini çaldı kaşıma.

birinin elinin teri,
sere serpe teni,
sanma ki alın kiri,
delirtir yanak beni,
bırakır mı artık seni.

birinin eli elime değdi.
o al yanaktaki ben neydi.
çok bilmiş peşim sıra geldi.
girdiği havadan burnu göğe erdi.
takındığı pozlar beni epey gerdi.

makinist dur sar geri.
ha gel beri.
şimdi birisinin eli elime,
değdi mi bari?
değmedi mi?
sen de gayri…