Birden Bire Şiiri - Hayrullah Gürdağ

pencereme gözlük taktım
denizimi kara gördüm
aynamı düşürdüm yere
kör oldum birden bire
tozlarım üstüme kondu
süssüz kaldı bütün kızlar
aynası olamadım kimsenin
karanlık çöktü gözlere
boynum bükük kaldı birden bire

birden bire hayran oldum
döndüm durdum birden bire
ölümüme şeker verdim
acıları gitti birden bire
gül öpmelik ömrüm vardı
döndüm birime birden bire

bir dünya yüküm oldu
hesabımı tutamadım
alevlendim birden bire
isminle su döktüm yangınıma
söndüm duruldum birden bire
akıllandım uslu durdum
azrail’e haber saldım
dönmem yakın birden bire

gün tepeme bindi kızardı gök
tanrılar yere battı birden bire
kıvılcım saçtı güneş yere
uçma vaktim geldi diye
kuş oldum kanatlandım
uçtum yaylama birden bire
gölgesi dünyada her güzelin
aslını buldum birden bire
bakışları aşina tenleri tazecik
gülüşleri sıcak halleri gülcecik
güzeller içinden buldum birimi
aslıma döndüm birden bire