Birden içimden bir sen kayıyor
Anlamsız çocukça sevinçlerim
Yerini karmaşık bir durgunluğa bırakıyor
O an yorgunluğumu ve kırgınlığımı hatırlıyorum hayata
Sesin geliyor kuytulardan, ben karanlıklardan çıkıyorum
Birden aklıma düşüyor gözlerin
Hiç göremediğim mercan renklerin
Düşüncelerinden sıyrılıp beni bulabiliyor musun hayallerinde
Hayatın yaşama savasını verirken…
Birden gökyüzüne çıkan albatros gibi hırcınım yokluğunda
Yâda sudan çıkmış bir marina
Var olmanın anlamını kavrayıp
Yokluğunu bedeninin yasıyorsun
Birden ellerin gözlerin aklın buyuyor
Sen buyuyorsun içimde
Birden dünya buyuyor
Ben buyuyorum seni sevdikçe…
08.06.2006
Fatih PorsukKayıt Tarihi : 5.10.2006 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!