Birden... Şiiri - Mustafa Fırat Gez

Birden sen girsen odamdan içeri
Ama kapımı çalmadan...
Zoraki ayakta kaldığın bir vakit
Sağ gözüme ilişsen birden.
Ağlamam gelse...ağlasam
İki damla ılık su süzülse yanaklarımdan.
Eğsem başımı;
Tam seni kabullenmeye niyetlenirken,
Tam sen kabul edilmeye niyetlenirken
Sussak...konuşmasak hiç.

Birden geçipte otursan karşıma
Tetikte kalsam,seni izlesem mana dolu...
Zihnimde sana münasip birkaç kelime
-umarsız,kendini bilmez,yol yorgunu-
Sana ısındığım bir vakit
Delirmem gelse...delirsem
Ahlaksız bir adam gelip geçse içimden.
Eğsem başımı;
Tam seni kabullenmeye niyetlenirken
Tam sen kabul edilmeye niyetlenirken
Sussak...konuşmasak hiç.

Birden üstüme doğru atılsan
Tutsan ellerimi ama sımsıkı,demir gibi...
Biçare kollarıma yönelse bakışlarım.
Sarsıp dursan bütün bedenimi
Sanki''Haydi çabuk ol,geç kaldık''der gibi
Direnmem gelse...dirensem
Bir büyük isyan devrilse yüreğine yüreğimden.
Eğsem başımı;
Tam seni kabullenmeye niyetlenirken
Tam sen kabul edilmeye niyetlenirken
Sussak...konuşmasak hiç.

Birden sürüklenip gitsem seninle
Penceremden fezaya doğru koşarak...
Giderken yıldızları toplasam bir bir
Benden başkasına bırakmamak için,hepsini alsam...
Sonra,bir yolunu bulup Ay'ın üstüne bassam;
Ayak izim kalsa oracıkta sapsarı
O an bir garip koku yayılsa odamdan dışarı...
Eğsem başımı;
Sussak...konuşmasak hiç
Gidişimizin ardından...
(24 KASIM 2008)