Birde,sen vardın Şiiri - Nuh Comba

Yine efkârlandım, daldım bu gece
Çöktü karanlıklar, her şey bilmece
Derdimi yazarken, hep hece, hece
Bir kâğıt, bir kalem, birde sen vardın

Dışarıda hasretin yeli eserken
Şu makûs talihim, önüm keserken
Yazdığım mısraları, bir, bir, asarken
Bir güfte, bir beste, birde sen vardın

Sigaram tükendi, küllükler doldu
Dikenler kurudu, güllerim soldu
Uykular dağıldı, hüzünler buldu
Bir hasret, bir özlem, birde sen vardın

Oysaki bu saat de, herkes uyuyor
Sitemkâr ninnimi, herkes duyuyor
Geceler uzuyor, kasvet bürüyor
Bir resmin, bir anın, birde sen vardın

Hasretin narıyla, yandım bu gece
Gönül deryasından, kandım bu gece
Ayazdı hayaller, dondum bu gece
Bir ateş, bir duman, birde sen vardın

Nuh COMBA