Birbirimizin Kedisi Olmak...

Pansiyonun kadın işletmecisi ay dedi sarışın sarışın mangalda balık ızgara yapamazsınız kokar. Komşular zabıtayı ararlar. Tatile gelmişsiniz tadımız kaçmasın.

Hanfendi benim yaktığım mangal kokmaz. Zabıta gelirse ben de onları şikayet ederim..Kikir kikir güldü.

Yaktım o mangalı karanlık bastırınca. Çoban salata sıcak orta halli şarap mangalda günluk balık ızgara...Hazırladım o sofrayı. Tek başına yenmez. Tıp fakültesini yarıda bırakmış sarışını davet ettim. Naz etti. Ama dedim ben tek başına yemekten hiç zevk almayan biriyim. Sonra aldığım kadehlere kırmizı şaraba ayıp olur. Siz dedim onları bilmezsiniz bana kızarlar.

Balkon da ılık bir esinti. Sarışının saçları kadayıf gibi tel tel açıldı o tel teller esintiye bıraktı kendilerini.Yetmezmiş gibi direkteki ışık tel tellere dokununca altından yakomoz yakomoz
ışıldamaya başladılar...

Yanakları al al. Tatilin tek başına tadını seviyorsunuz sanırım. Öyle bir izlenim bırakmışım. Oysa severim ama bir başınalığımı.
Öteki türlüsü ötekisine uymak olur dimi ya...
Tuhaf dedi...Saatine baktı. Uzak bir yerlerden
Minik Serçe' nin bir kedim bile yok ezgisi geliyordu. Sarışın güldü. Bence dedi herkesin bir kedisi olmalı değil mi? Evet dememe fırsat vermedi. Bana müsade. Size iyi geceler. Çok lezzetliydi. Kocamla bile böyle bir gece geçirmemişdim. İstanbul da. Bina dikmekten yorulmadı...Aman neyse dedi tin tin merdivenlerden indi. Örtülen kapı sesi koridorda
yankılandı. Japon türistler kesin uyanmışlardır...

Dişlerimi firçaladım. pencereyı açtım. Yumuşak yatağa uzandım ki kapı çalındı...Açtım...
Bu gece bitbirimizin kedisi olalım mı?

Kaş...1980..