Birazdan Bastırır Yokluğun Şiiri - Sinan ...

Birazdan bastırır yokluğun,
Geceyle arayı bozmak istemiyorum oysa. Bir şişe rakıya gömüp tüm sancılarımı,
Ve sana çıkan tüm yolları kapatıp uyanmak istiyorum..

Çok geç oldu, birazdan burkulur hüzün deryasında boğulur gider yüreğim. Ben susar da herzamanki türkümüzü söylerim.
Kafam bi duman olunca çıkar sokağa bi cigara yakar yürürüm.

Adımlarımda adını anar kahrederim geceye, şehrin bütün ışıklarına.. Hayalinle karşılaşır ölümüne saldırırım sokak ortasında.
Vuramam ya, ona yanarım işte!
Eski günler gelir hatırıma, Ahmet Kaya dinlerdik gecenin kör karanlığında..

Bazen yazarken en olumsuz acıları, kancık pusuları.
Yusuf derdin, Hayalinoğlu derdin yorgun yüreğime.
O yolda ilerliyorsun der gece boyunca nasihat eder anlatırdın 2 gram aklım alacakmış gibi dünyanın teferruatını.
Ah ahmak kafam diyorum, yanıyorum kızıyorum kendime!
Ulan ne diye paketi almadın da bir dal sigarayla çıktın evden?
Hani anlatmayacak mıydın Hayalinoğlu'yla dertleştiğini, yazdığın her şiiri, sesi kulaklarında çınlarken o okurmuş gibi yazdığını?
Ve demeyecek miydin "vaay anasını sayın seyirciler, vaayy anasını. Bak şimdi ağlarım ha! Tez kapatsın biri gözlerimin bozuk vanasını.."

Şimdi ne olacak biliyor musun?
Kazanan mı kaybedecek, kaybeden mi kazanacak..
Bana bu soru gibi sorulmandan bıktım!
Denizi olmayan bu şehre koca limanlar yapıp ayrılıkların en acılarını getirdin sırtında. Ve derinliklere gömemediğim acılarım oldu.
Şimdi yılan hikayesi olduk ikimiz de, hani evlat acısı kuyruk acısı derler ya; aynen öyle!
Ya ben aşıktım ayrılıkların acı ufkuna; ya da sendin her defasında uğratan vurguna.
Saçma sapan sorularla anılmandan bıktım usandım!
Hani cenneti cehennemi sorduklarında uzak kaldığım her dakika yanarak can verecektim.
Neyse, gece uzun, gece ayaz. Daha fazla dolanıp durma şiirimde üşütür hasta olursun.
Doğrularım kaldıramaz, herşeyi bitiren hata olursun...