Birazcık Mutluluk Şiiri - Arif Arslan

BİRAZCIK MUTLULUK

Kuruyan yapraklar, çatlayan topraklar gibi gönlüm.
Bir damla suya, bir avuç toprağa hasret...
Bir yudum sevgiye ve sağanak gibi bir aşka...
Ta ki alıp götürsün biriken zehirleri içimden
Temizlensin ruhumun dere yatakları…

Havası, suyu, kıyısı, içi, dışı, ortası ve
Dinsin fırtınaları, sönsün ateşleri de
Gebe kalsın yeni bir bahara ve
Yeşersin kuruyan bahtımın vadileri, yamaçları;
Çiçekler açsın gönül bahçemde
Öbek öbek, renk renk ve ben…

Doğduğum günden beri çile çeken ben…
Bir menzilinde konup dinlendiğim,
Bir misafir olduğum şu dünyada giderayak
Birazcık mutlu olayım...

12–22 Ağu. 04