Ben bir çocuğun gözlerinde korkuyu gördüğüm an dünyayı yakardım.
Ben bir çocuğun boynunu bükmesiyle gülüşü yarım kalandım.
Bir çocuğun gözyaşlarını içime akıtandım.
Baktım dünya sağır, dünya kör, bende kaleme sarıldım. Yüreğim yumuşaktır benim dilim yumuşak ama kalemim sert ve mertse bir haksızlık çığlığı vardır bilesin...
Biraz vicdan biraz vicdan hani satılmıyor ki alıp dağıtayım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta