Biraz Sevde Göreyim Şiiri - Zennehar Yılmaz

Adım atacak oldum yüreğin, eşiğinden Dönüp ardına dur demezsin diye vazgeçtim Nihayetinde onca yılın hatırı vardı gözümde Kulun kölenim biraz sev de göreyim Beynimde kaybedişin endişesi İçimde yorgun düşen bir çocuk buldum Unutulmuştu sanki sevdalı bakışlar Kulun kölenim biraz sev de göreyim Hâlbuki savaş açmıştım korkulara Dirayetini kaybetti direnişim Sitemli sözlerinden darbe aldım Kulun kölenim biraz sev de göreyim Sevgisiz açmaz gönül çiçeğimin yaprağı Sevgiyle yeşerecekti ömür fidanımın kökü toprağı Maziyi anınca hep acı hatıralar anımsıyorum Kulun kölenim biraz sev de göreyim Hatırlar mısın ben aşktan sevdadan, Anlamam deyişini ben hiç unutmadım Yıllar geçtikçe cümlelerde aşkı sevgiyi söylemen Kulun kölenim biraz sev de göreyim İnanmak istedikçe cümlelerine Hep o sözlerin geldi aklıma inandıramadım Kalbim inanmak istedikçe körleşti yüreğim Kulun kölenim biraz sev de göreyim İnandırdım derken kalbimi hazırdı sevmeye Elini tutmaya ellerim gözlerim hazırdı Gözlerine dalmaya yine mazideki sen oluverdin Kulun kölenim biraz sev de ölmeden göreyim…