Biraz Önce Ben Şiiri - Melih Boran

adem uyuyakalmış biraz önce,
havva kelebekleri üflemiş
alnına düşen saçlarına,
yalnızlıkları kaybolmuş
mutlulukları,
kelebeğin kanatlarında gezinmiş.

bir cocuk annesine sarılmış,
derin bir nefes almış
gecenin ortasında.
annesini hissetmiş,
yalnızlık terketmiş geceyi,
cocukda uykuya dalmış.
yalnızlığı gaz lambasının önüne serilmiş.

sonunda rıhtıma gelmis vapur,
bir şair sevdiğine sarılmış,
sarılırken eli yalnızlığına carpmış,
düşüp kırılıvermiş.
vuslat etmiş güzellik.

ihtiyar bir adam
aynaya bakmış,
saçlarına.
her biri hatıra
her biri tebessüm.
sonra gidip üstünü örtmüş karanlıkta
ihtiyar güzelliğin.
yanağınada bir kelebek kondurup,
kıvrılıvermiş yanına.
nefesini duymuş,
tanrıya şükretmiş.
yalnızlığını tanrıya itelemiş.

tanrı bakıp gülümsemiş.
yalnızlığı elinde biriktirmiş.

tanrı gülümsemiş,
laf lafı açmış,
yan masada bir kadın
esmer gülüşüyle,
güzelliğin hatırını çalmış,
sitem etmiş güzellik tatlı tatlı.

ha bu arada ben,
bir kibrit verenim olmadığı için
yakamadım hala sigaramı.