BirAz Ölüm II Şiiri - Şükrü Özmen

şimdi biraz susmalıyız
iyice terledik çünkü
hüzünle ve geceyle
sevişirken
şimdi
biraz dinlenmeliyiz

çıkarken ışıkları söndür..

eskiyen kahırlarımızı
şişelerden damarlarımıza
antik gözyaşlarımızı
şirazesine koymalıyız tekrar

gelirken biraz siyah getir
bal sürdüğüm göğsüme örtmek için

biraz serinlemeliyiz şimdi
gece
kor kanatlarıyla alnımıza
bilinmedik
ve arkaik şekiller çizerken

kapıyı kapat çıkarken
tüylerim soyunacak çünkü
despot utançlarından..

şimdi biraz yürümeliyiz
yeniden rastlayabilirsek
bir kırmızı lambaya
sorarız o zaman
kırk ikindilerle suladığımız
rengin ülkesini
(yeşilin yani-yeşilin..evet..)

çıkarken
iyice çık
sızmasın içeri
senden hiçbir karanlık

çünkü şimdi biraz ağlamalıyız
yanaklarımız tuz tortusuna açık
kalbimiz tuzsuz bir kedere

bir iç ülkedeyiz ve
bir iç denizin yalayışlarıyla
açıyoruz gözeneklerimizi
bu cünup idealardan
gam getirdik
artık yetişir yaz
bu yarasalar az emsin
bu fareler az kemirsin
fikr-i firarımızı

çıkarken beynimin üstünü ört..

biraz kum yemeliyiz şimdi
biraz çöl çekmeliyiz ki içimize
gölgelenebilelim hurmaların altında

kas ve tendon
kemik ve eklem
gerilmeli çatırdamalı
hüznün direncinden

çıkarken biraz ağla
ve kapat kapıyı ardından
ışık sızar
şiir yazarım yoksa

şimdi denizi öpmeliyiz biraz
çok yorulduk
feribotların simetrik köpüklerini
denizin düz mavisinden
ayırmaya çalışırken

kadim yaralar bağlamalıyız
yeni kesiklerimizin üstüne ki
iyice kırılsın zaman
kabuk tutsun aşk ve dünya
kopsun içimizin dirence yatkın telleri

çıkarken üstüme dağları kapat
secdemi boşver kapat
kapat

şimdi yanmalıyız biraz
havuzlar dolusu yanmalıyız gayyâda
en uzun gecede ve en kısa günde
gediklerimiz merhametle dolana kadar
etlerimiz kıvam tutup
akana kadar kemiklerimizden
üstümüze başımıza bulaşan
vedalardan arınıp
tamgeçirgen bir aynaya
dönüşene dek

çıkarken ateşin altını harla..

biraz inlemeliyiz şimdi
yaşamak kırgınlığımız geçene kadar
nasılsa üstümüzde gök mavi
nasılsa altımızda ova yeşil
unutup
bütün serinleme ayinlerimizi
biraz inlemeliyiz şimdi

çıkarken sancıyı bana bırak
hayatın üstü sende kalsın..

biraz direnmeliyiz şimdi
tuz ve ekmek
ateş ve su
teneffüs ve sigara
yeter bize

çıkarken savaşı kalbimin üstüne bırak
uyanınca aramayayım

oraya evet
yeşilin siyahın gecenin yanına
düşün şiirin sihrin yanına
kavganın çocuğun annenin yanına
ruhun yazgının direnişin yanına

su yun yanına
ter-ü taze gençliğimin yanına

çıkarken ölümü
hayatımın üstüne bırak

şimdi BirAz ölmeliyiz..

..

..

onüçaralıkikibindokuz..